ШИҢ-Ү «завянуть, блекнуть; стать дряблым» ~ каз. сең-, чув. шан- < *шәң- ~ як. иин- id. Räsänen 1969: 410; Федотов I: 433 (якут мисалын китермиләр).

Дерив.: шиңел-ү, шиңдер-ү.