ШИКЕЛЛЕ, себ. (Дмитриева 1981: 198) шäгäллү, шäкилли, шäйиллү «как, словно, точно» – шикел, шәкел (к.)., себ. шәгил > шәйил «шәкел, форма; кыяфәт» сүзеннән тат. теленең үзендә дә ясала алган, ләкин бу сүз күп төрки телләрдә очрый: төркм. шекилли, кырг. шекилди, шекилдүү > к.-калп. секилди, каз. секiлди, нуг. секинли «шикелле». Башк. һәм Уралдагы тат. сөйләшләрендә бу сүзнең модификацияләре күплеге күзгә ташлана: шекелле, шикетте, шикелдеге, шәкте һ.б. (к. БТДҺ: 393).