ШӘХЕС «личность, особа» < гар. шäх̣с̣ id. ← шх̣с̣ «килеп чыгу, пәйда булу, йөз бирү». Тимергалин: 557.

Дерив.: шәхсән, шәхси, шәхсият (бу сүзләр гар. теленең үзендә үк ясалганнар); шәхсилек.