ШӘРЕ-Ү, диал. (ТТДС I: 523) шәрә-ү, (ТТДС II: 380) шәрәлә-ү «испортиться, протухнуть; покрываться плесенью; мокнуть (от глины)», миш. (оp. cit) шәре-ү «выходить из игры» ~ башк. (БТДҺ: 401) шәре- «картаю» – ачык түгел, ихтимал, шәре (к.) сүзе белән баглыдыр. Чаг. тув., монг. шаар «черек-чарык; ташландык», тув. шара «лайла».