ШӘРЕ, диал. (ТТДС II: 380, БТДҺ: 401) шәр «полынья, вода, выступавшая поверх льда зимой; наледь; мокрый снег, мокрая пороша» – ихтимал, шәре-ү сүзе белән гомогендыр. Гомумән, ачык түгел.

Дерив.: шәрлә-ү, шәрел-ү (ТТДС II: 380) «боз өстенә чыгу – су тур.».