ШӘҢКӘЙ-Ү «вянуть, отвисать (об ушах)» ← чув. шан- id. төп мәгъ. «туңу» булса кирәк (туңган колак эрегәч асылынып төшә), к. чув. шăн- «туңу». Икенче яктан чув. шан- закончалыклы рәвештә тат., башк. шиң-ү белән чагыша, к. Федотов II: 438.