ШӘЛ I«шаль» ~ кр.-тат. шäлä, башк. шәл, башк. диал. (БТДҺ: 390) шал << фар. шāл id. Тат. теленә бу сүз рус теленнән дә кергән, ләкин төп чыганагы – фар. теле, шуннан Европа телләренә киң таралган, к. Фасмер IV: 401; Шипова: 409; Kluge: 792; Крачковский: 359.