ШӘЕХ[шәйĕх] «шейх, старец; глава религиозного объединения» < гар. шäйх̣ id. ← шйх̣ «картаю». Будагов I: 678–679 (дини шәехләр тур. бик тәфсилле); Тимергалин: 553.

Дерив.: мәшаех (гарәпчәдән үк) «шәехләр; картлар; картлар мәҗлесе (киңәше)».