ШӘВЫК[шәw ы̌қ] (Ф. Сәйфи-Казанлы) «возбуждение» < гар. шäwқ id., ш. ук «мәхәббәт, теләк, омтылыш; дини экзальтация». Будагов I: 675.

Дерив.: шәвыклан-у; идиома: шәвык итү «нык теләү».