ШАҺИТ «свидеталь; очевидец» < гар. шāһид id. ← шһд «күреп тору, хадисә урынында булу», шуннан ук шәһадәт «шаһитлык», шәһадәтнамә «таныклык». Будагов I: 663.

Дерив.: шаһитлы, шаһитсыз; шаһитлык.