ШАҺ «шах, император Персии, Ирана» < фар. шāһ < бор. ир. хšayaθiya «хөкемдар, биләүче» ← бор. арий. хšay, kşay «биләү, хөкем йөртү» (к. Шәһәр ), к. Platts: 719; Будагов I: 663; Тимергалин: 551–552.

Шаһ сүзеннән фар. телендә күп сүзләр ясалган, шулардан шаһзадә, шаһи, шаһин, шаһиншаһ сүзләре тат. әд. теленә дә кергән; к. ш. ук шаһинә «шаһ хатыны» – гарәпчәдән (гар. телендә ясалган сүз). Кайбер этимологлар элекке төрки телләрдә киң кулланылган шад «ханның беренче урынбасары (гадәттә – углы)» сүзен дә шаһ белән тамырдаш диләр.

Дерив.: шаһлык, шаһларча.