ШАҢ, шаңк – имитатив глуховатому звону, стуку ~ чув. шанк id.

Дерив.: шаңда-у, шаңла-у, шаңгылда-у; шаңгыр-шаңгыр; шаңгырда-у (кипкән бүрәнәләр, яхшылап яндырылган керамика һ.б.ш.ның бер-берсенә бәрелүе тур.).