ШАЛАГАЙ «неисполнительный, необязательный» ~ яз. монг. čalaγai, čaliγai (хәз. монг. цалгай, калм. šalγä) > маньч. чалахаi «шалагай; буталчык (кеше), игътибарсыз»; иске монг. čalai- > хәз. монг. цалай- «төгәллексез булу» һ.б., к. ССТМЯ II: 380 (бу сүзләрне маньч. чала- «ялгышу, игътибарсыз кылану» < ча-ла- кыт. чä «ялгышу, төгәлсезлек; тиешлелектән аерылу» сүзеннән димәкчеләр). Чаг. Шал II . Рус. шалагай татарчадан булса кирәк (к. Фасмер IV: 397). Чаг. ш. ук Чәлә.

Дерив.: шалагайлык; шалагайлан-у.