ШАЛ III(Тумашева 1992: 249) «сумасшедший; шалый» ~ каз. (Катаринский 1903) сал «бәтрәк, чалчык; җилкенчәк; уен-көлкече; шут». Чаг. рус. шалый, шалить, шальной (← *шал, бу рус сүзенең канәгатьләндерерлек этимологиясе юк). Уйг. шалақ, шаллақ «тотнаксыз; чисталыксыз; җавапсыз».

Дерив.: шалай-у «котыру, шаяру». К. Шалагай.