ШАКАЛ «шакал» – хәз. яңгырашта < рус., рус. исә < төрки, к. иске тат. (ЛТ һ.б.), госм. чакал, яз. монг. čaqal һ.б. (бөтен дөньяга таралган сүз) < санск. çrigala «шакал, сыртлан» (төп мәгънәсендә «улаучы»). Чакал > шақал нуг., каз., к.-калп. телләрендә күзәтелгән күчеш, ләкин фар. телендә дә шағал, шиғал, шағар «шакал». К. ш. ук Чагала, Чагалтай . Räsänen 1969: 96; Фасмер IV: 395–396; Kluge: 791.