ШАГЫЙРЬ[шаºғир] «поэт» < гар. шā‘ир id. ← ш‘р «хисләнү» тамырыннан, шуннан ук к. Шигырь. Бүтән төрки телләрдә шаир дип тә әйтелә. Тимергалин: 547.

Дерив.: шагыйрьле, шагыйрьсез; шагыйрьлек; шагыйрьләрчә. Искечә шөгарә «төрле шагыйрьләр» (шагыйрь-шөгарә id.).