ЧЫРАЙ, миш., себ. цырай «лицо (как выразитель настроения), облик» > мар. (Упымарий: 252; Иванов, Тужаров: 266; Саваткова: 189) чырай, цырей, чурий, цыре «чырай, төс» < гом. кыпч., алт. чырай (> нуг., каз., к.-калп. шырай, башк. сырай), чыгт., уйг. чирай, үзб. чирой id. ~ яз. монг. čiraj > хәз. монг. цирай, хак., як. сырай «чырай, йөз» < фар. чäһрä < авест. čithra ~ бор. һинд. čitra «якты (йөз)», к. ш. ук Чәһрә (гомумән чäһрä > чайра > чирай күчешләре булган). Platts I: 461; Абаев I: 549; Räsänen 1969: 109.

Дерив.: чырайлы (бу сүз «матур» мәгъ. дә кулланыла), чырайсыз «төнтек» (к. чырайсыз ябалак – өкеләрнең бер төре).