ЧЫҢГЫЛ II(Будагов I: 483–484), диал. (Тумашева 1992: 244) цыңгыл «терновник; колючка» ~ каз. шыңғыл. Чаг. як. чыңкыл «нык, көчле (каршылык тур.)». К. түбәндәгене.