ЧЫНЫК-У(чыныкты, чыныгу) «закаляться; укрепляться (о человеке); приобретать опыт» < гом. кыпч. чынық- (> башк. сынық-, нуг., каз., к.-калп. шынық-) id. – морфологиясе буенча *чыны-, *чын- фигыленең интенсивлык формасы; ләкин андый фигыль теркәлмәгән, тик. кырг. чыңа-, уйг. чиңа-, чиңай- «ныгу, чыныгу» ← чың «ныклы» сүзләре генә билгеле. Гомумән, чынық- нигезе чың II (к.) тамырыннан. Чаг. ш. ук бор. төрки (МК II: 117) söz čınıqtı «сүз чынга чыкты, дөрес булып чыкты». Ихтимал, чынық-у фигыленең ясалышына шул бор. сүзнең контаминацион тәэсире булгандыр.