Тэтимол 2015

ЧЫН I, миш., себ. цын «правда; правдивый; истинный; действительный; настоящий» > мар., удм. чын, чув. чăн id. < гом. кыпч., уйг., чыгт., бор. төрки (ДТС: 148), госм. čïn (> башк. ысын, нуг., каз., к.-калп., тув., шор. шын > хак. сын) ~ яз. монг. čiŋ, як., гом. тунг.-маньч. (ССТМЯ I: 258) ǯиң id. < кыт. чжэн, чиң «дөрес, чын; тугры; гадел». Räsänen 1969: 109; Федотов II: 402–403 (тәфсилле).

Дерив.: чын-чын; чынлы; чынлык; чынла-у; чынлап; иск. чынчы «тәкъва иясе», к. Чыныкый.



Предыдущая статья            Следующая статья