ЧЫДА-У, миш., себ. цыда-у, иске тат. (? ЛТ I: 151) җида-мак «терпеть, вытереть; переносить» > мар. чыта-, мар. Т. цĕтä-, морд. цидя-, удм. чида- < гом. кыпч., уйг., алт. һ.б. чыда- (нуг., каз., к.-калп., тув., шор. шыда-, башк. сыҙа-), уйг., үзб., чыгт., иске монг. чида-, хак. чыда-, як. сыта-, сата- «чыдау, түзү», кайбер телләрдә (к. Радлов III: 2091) «мөмкинлеккә ия булу; хәленнән килү; абруйлы булу», урта монг. (Поппе 1938: 434) čida- «дөрес эш итү», төр. çıda- «сабыр итү» – М. Рясянен буенча (Räsänen 1969: 107), монг. телләреннән килә, к. монг. диал. чада- > бур. шада- «кулдан килү». Чув. чăт- (Федотов III: 405–406) «чыдау» < чыт- id. сәер генә яңгыраш. Кайбер телчеләр чыда- < чыңда- «нык булу» (к. Чың II, Чыңкы ) диләр. Чаг. ш. ук авест. çiδа «савап, түземлек нәтиҗәсе». Будагов I: 471.

Дерив.: чыдаш-у, чыдат-у; чыдам.