ЧУРГА (Будагов I: 493) «носок или рыльце сосуда» > мар. (Упымарий: 245) чорко id. < гом. кыпч., к. ком., к.-балк. чорға, алт., кырг. чорғо (> нуг., шор., тув. шорға > хак. сорғо) «улакчык; чөмәк; чурга», як. сорго «керәч торба яисә труба» < иске монг. čoroγa «труба»; к. ш. ук яз. монг. čorγu, хәз. монг. цорго > эвенк. һ.б. сарго, маньч. чорхо «чурга, труба, семәк һ.б.ш.» Räsänen 1969: 116; Номинханов 1975: 160; ССТМЯ II: 65, 409. Рус. шорга < шор. шорга «агач торба» тур. Аникин: 706.

К. ш. ук Чүгәтәй, Чүргәт. Башк. (БТДҺ: 284) сурқай «борылмалы, бөгелгәләгән (агач кәүсәсе)» сүзе дә чурга белән баглы булса кирәк («труба сыман»). Чаг. Чогыр.