ЧУЛА I«полосатый, полосками (о поверхности); урывками, прерывистый» ~ башк. сула «ара, аралык; форсат» < гом. кыпч., к. к.-балк., ком., уйг. чола, кырг. чоло (> каз. шола), уйг., алт. чол «аралык, өзеклек; тулмаганлык; буш вакыт», к.-балк. ш. ук «эшкәртелмәгән урын, чи».

Чула сүзе гом. кыпч. болыт ала, җир чула – «төрле хәлләр була» дигән мәкальдән билгеле; к. ш. ук парлы сүз: ала-чула .