ЧУК I«кисть, бахрома» (> башк. суқ) > чув. чук, удм. чук, чок, мар. чоко, морд. М. чёка < гом. кыпч., к. кырг. чоқ «бүрек яисә балалар кәпәче түбәсендәге чук; төймә» > нуг., каз., к.-калп. шоқ id.; ономопоэтик сүзгә охшый, к. эвенк., эвен. һ.б. чоγ «кыңгырау теле». Башк. суққа, суқай «тау түбәсе; очлы тау» ~ к.-балк. чокай «баш түбәсендә төенләнгән чәч; гөмбәз» ~ чув., мар. тук, эстон. tukk, фин. tukkа «чәч», коми. туг «чук». К. Абаев I: 404; ССТМЯ I: 403.

Дерив.: чуклы, чуксыз; чукла-у.