ЧӨҢГЕЛ[чөңгөл] (ТТДС I: 507), чүмгәл (минз.) «озёрца, оставшиеся после половодья» ~ төр. çöngül id. – чоңгыл (к.) сүзеннән аерылмый. К. ш. ук алт. (Баскаков 1966: 161) чöң- «бату, батынкыланып тору», гом. тунг. (ССТМЯ II: 407) чоңдо «ям, бәләкәй тирән чокыр».