ЧӨЛКӘР, челкәр (ДС III: 190; ТТДС I: 480) «тёмно-голубой (о лошади); сизый, пёстрый» ~ башк. (БТДҺ: 281) сөлкәр «чуар» ~ каз. диал. чөлкәр «куе зәңгәр» (шуннан рус. Челкар тенгиз «Чөлкәр диңгез» – Казакстандагы зур бер күл атамасы) < монг. цэгүл-кэр «аклы кир (ат)».