ЧӨЙ I, диал. чĕw «деревянный гвоздь, клин» < гом. кыпч. чүй (> нуг., каз., к.-калп. шүй, башк. сөй), кар. чүй, чюв, аз. (АДДЛ: 451) чив, төр. çivi «чөй; теңгел; элгеч», чыгт. (Мухамедова 1973: 189) чигәк «кадак» < бор. төрки *чиг-эг. Räsänen 1969: 121 (чөелдерек, чөйлек сүзләрен дә чөй гә нисбәтли, безнеңчә, бу дөрес түгел). Удм. чöг «кадак» бор. төрки телләрдән булса кирәк.

Дерив.: чөйле; чөйсез.