ЧОР II«время, эпоха, период» < иске тат. ŏчŏр > удм. учыр «момент» < гом. кыпч., к. кырг., кар., уйг., алт., чыгт. (к. Радлов I: 1726, 1731) учур, башк. осор «момент; чор; туры килеш, тап килү; сәбәп, мәгънә; тапкыр сүз», тув. ужур «аеш, мәгънә» ~ монг. учир id. Räsänen 1969: 509; ЭСТЯ I: 615. К. Очра-у.