ЧОЛЫК[чŏлŏқ] «борть» < гом. кыпч., к. иске тат. (Ногман: 132) «күч», кар. чолу, чулу, цулу «бал корты; күч», башк. солоқ, башк. диал. (БТДҺ: 281) сөлөк ~ «умарта; бал корты», чув. çăл, çăлă [счŏлŏ] «чолык», госм. (Радлов III: 2176) чолуқ < бор. төрки (ДТС: 152) čoluγ «гаилә, җәвер» сүзе белән бердәй булса кирәк.

Дерив.: чолыкчы, чолыкчылык.