ЧИЯ I[чĕйә], себ. (Тумашева 1992: 238) цийә, цейә «вишня; ягода (разная)», күч. «вишнёвый» > удм. чия, чув., мар. чие < гом. кыпч., к. кар. чийа, цийэ, кырг. чие, үзб. чийә (нуг., каз., к.-калп. шие, башк. сейә), ком. җие «чия». Чаг. иске тат. (Будагов I: 507) чигү, чикү «чия», тат. диал. (ТТДС I: 483) чики, чикиш «чикләвек; әкәлә». Ихтимал, чия II белән баглыдыр.

Дерив.: чияле, чиясез; чиялек. Диал. (ЗДС: 713) цийәрәң < цийә рәң(ендә) «шәмәхә, бишни».