ЧИШМӘ «родник, ключ» > удм. (Насибуллин: 146) чэшмэ ~ кырг. чечме, төркм. һ.б. чешме (> башк. шишмә, каз., к.-калп. шешме), госм. чäшмä < фар. чäшмä id. ← чäшм, чашм «күз», к. Будагов I: 476; Platts: 433–434.

Дерив.: чишмәле, чишмәсез.