ЧИТЕН «трудный; трудно» < гом. кыпч., к. к.-балк., ком., төркм. четин [чэтин], төр. çetin «читен», госм., чыгт. (Радлов III: 1983) чäтiн, башк. ситен id., кырг. четин киши «үҗәт кеше» (четин < чертин «балан, миләш» һ.б.ш.) > нуг. шетин, каз. шетiн «читен (кеше); усал», гаг. четин «каты, каткын; үҗәт»; хак. сидiк «читен, авыр». Барча бу мәгълүматлардан чыгып, читен < чэртин сүзе (төр. һ.б.) sert, çert «каты» сүзеннән килә дип уйларга ярый. Будагов I: 470.

Дерив.: читенлек; (сирәк) читенле, читенсез; читенәй-ү, читенлән-ү.