ЧИТ I«край (конкретного предмета); отчуждение; чужбина; чужой», диал. (ТТДС I: 487) «угол» < гом. кыпч., к. кар. чэт, кр.-тат., кырг. чет (> башк. сит, нуг., каз., к.-калп. шет) id., кр.-тат., төр. çit, чыгт., уйг., алт. (Радлов III: 1982) чäт «почмак, кырай, яр», ком. чет «аулак (җир); сүзсез, тыйнак (кеше)» һ.б. М. Рясянен (Räsänen 1969: 106) чит II (к.) белән чагыштыра; Будагов исә чик һәм чит сүзләре бердәй дип карый (ләкин бу караш фонетик җәһәттән акланмый: сүз азагында бездә к ~ т тәңгәллеге күзәтелми). К. Читлек. Л. Будагов (I: 503) Чит I, II, III сүзләрен бергә карый.

Дерив.: читке; читлә-ү, читләт-ү; читтәге.