ЧИРТ-Ү I«дать щелчок; щёлкать, грызть семечки, орехи и т.п.» < гом. кыпч., к. алт., кырг. черт- (> башк. сирт-, нуг., каз., к.-калп. шерт-) «чиртү», к. Чиерт-ү.

Дерив.: чиртел-ү, чиртеш-ү, чирттер-ү («чәлдерү, урлап алу», ш. ук «кылану» мәгъ. кулланыла); чиртеш, чиртешле (уен төре); чиртке («уенда таякчык»).