ЧИРКЕН, иск. чиркин «омерзительный» ~ куман., кр.-тат., кырг., кар., төркм., гаг. чиркин, чыркын, төр. çirkin (> каз., к.-калп. ширкин) ← чирки-, чыркы- (к. Чиркан-у ); арытабан ачык түгел, к. бор. монг. čegür «җирәнү хисе, нәфрәт», тув. чииртен «чиркәнеч», ческин- «чиркәнү», ческинчек «чирканучан».