ЧИРКАН-У, (Троянский I: 466 һ.б.) чиркән-ү «содрогаться, бояться воды (перед купанием), испытывать омерзение» ← *чыйрка-, *чиркә- фигыленең кайт. юн., к. башк. сирқан-, сиркән-, сикән- id., к.-балк. чирки-, нуг. шийке- «бизү; нәфрәтләнү», ком. чирки- «өтелү», як. сиргэн- «чиркану». К. ш. ук кырг. ичиркен- «чиркану». Тәкълиди гом. төрки тамырдан булса кирәк. Будагов I: 473–474) чиркәнмәк «гнушаться» сүзен фар. төр. чирк «эрен; былчырак, пычыргы» сүзе белән баглый. К. Чиркен. Чаг. Җыер-у (?), Ысырган-у, Ытырга-у. Чаг. ш. ук Җирән-ү.

Дерив.: чирканыл-у, чирканыш-у, чиркандыр-у; чиркангыч, чиркандыргыч; чирканыч; чирканчык (ш. ук чиркәнел-ү, чиркәнчек һ.б. палаталь вариантлары да еш очрый).