ЧИРАТ, диал. (ТТДС II: 354) чирут, себ. (Тумашева 1992: 237) цәрәт «очередь, черёд» ~ башк. сират, мар. черот, церот, удм. черод, чув. черет id. Рус. теленнән төрле сөйләшләрдә мөстәкыйль рәвештә алынган.

Дерив.: чиратлы, чиратсыз; чиратла-у, чиратлаш-у; чираттагы.