ЧИЛ, диал. чәл, чел «мездра; белый жир на плеве, грудобрюшной перепонке», себ. (Тумашева 1992: 236, 238) цәл, цилĕн «послед» < гом. кыпч., к. башк. сил, сел, кырг. чел [чэл] > каз. шел id., үзб. чел, чал «кипрән, сүрү», төр. диал. çel, алт. диал. чäл «йомырка һ.б. элпәсе», чыгт. (к. Будагов I: 202) чäл «пәрәвез; пәрәвезгә эләккән чебен». Räsänen 1969: 193 (материалы күп очраклардагы кебек безнекеннән азрак).