ЧИКӘ, чигә «виски´, щека» < гом. кыпч. чеке [чэкэ], уйг. чекә (> башк. сикә, сигә, нуг., каз., к.-калп. шеке), кар. чегя, цэге, уйг., кырг. (Радлов III: 1947) чäкä, үзб. чакка, төр. sakak id. ~ монг. чикэ, чике, чихэ «колак». К. ш. ук як. чэчэгэй id. Бу сүз «чәкүшкә» мәгъ. дә кулланыла, шуннан рус. чека (М. Фасмер бу сүзнең этимологиясе билгеле түгел ди). К. Чигә I.

Дерив.: чигәчә «чигә турысына тәңкәләр тезелгән бизәнү әйберләре»; чикәлә-ү «яңаклау».