ЧЕРЕ-Ү, диал. чер-ү (черде, черә диелә) «гнить, загнивать» < гом. кыпч., к. кар., кырг., алт., уйг., үзб. чири- (башк. сере-, нуг., каз., к.-калп. шири-), кр.-тат., төр., кар. (Радлов III: 2194–2196) чүрү-, чыгт., уйг. чүри-, төркм. чүйри-, чүйре- id. Бу сүзнең себ. (Тумашева 1992: 238) цыры-у варианты икенчел булса кирәк. Эвенк. чири- «исләнү», кор. čirida- «черү» сүзе белән чагыштырыла (Рамстедт), ләкин бу шикле, чөнки сүзнең тамыры *чүй-. Федотов II: 111–112 (сүзнең дериватлары яктыртыла).

Дерив.: черет-ү; черетке, черетмә, черемә (чертке, чермә дип тә әйтелә вә языла); к. Черек.