ЧЕЛЕМ «трубка, кальян»; диал. «жевательный табак» > чув. чĕлĕм, мар. чылым, удм. чильым < уйг., үзб., чыгт., төркм. һ.б. чилим, кырг. чылым (> нуг., каз., к.-калп. шылым) «трубка, кальян» ~ фар. чäлäм (к. Räsänen 1969: 108) яисә чилим «челем» һ.б. Сүзнең чыгышы бигүк ачык түгел. К. Черем. Федотов I: 410; Аникин: 661–662.

Дерив.: челемче; челемлә-ү.