ЧӘРПӘ, чәрпәк «одна из частей разбитого, расколотого» – тәкълиди чәрп тамырыннан (төп мәгъ. «чәчрәнте» булса кирәк). Чаг. Чәрдәк.

Дерив.: чәрпәлә-ү, (ТРС 1931) чәрпәлән-ү ~ чәрпалан-у, чәрпәклә-ү, чәрпәклән-ү.