ЧӘРДӘК (ЛТ I: 169), чәрчәк «мелкие части разбитого, расколотого» < диал. чәлтәк < фар. чäһлү-тäк «кырык та бер (кисәк)». Чаг. Чәрпә, Челпәрәмә.

Дерив.: чәрдәклән-ү.