ЧӘПЧЕ-Ү I«заартачиться; вдруг рассердиться; горячиться», (ТРС 1931) çәрçү «дать рикошет», себ. (Тумашева 1992: 234) цапцы-у «ринуться, кидаться сверху вниз» < гом. кыпч. чапчы- (> нуг., каз., к.-калп. шапшы-, башк. сәпсе-, сапсы-) «алгы аяк белән тибү; үрәпчү (ат тур.), өскә сикерү; тибенү, ярсу» ~ алт. сапсы- «селкетү, калтырату», як. сапсый- «селтәнү, кизәнү» ~ бур. сабша-, монг. цавчих «балта чабу; тибү, тибешү» һ.б. < чап-чы- ← чап-, к. Чап-у II.

Дерив.: чәпчен-ү; диал. чапчан, цапцан «елгыр; һөҗүмчән» ~ гом. кыпч. чапчаң (> каз. шапшаң) id., к. Сапсан.