Тэтимол 2015

ЧӘҢ II: чәң-чәң – подражание тонкому дребезжащему звону, тонкому голосу щенка, небольшой собачки, а также женщины или ребёнка ~ кырг. чиң-чиң, каз., к.-калп. шиң-шиң һ.б. id.

Дерив.: чәңгел-чәңгел (к. ш. ук башк. – БТДҺ: 294 – сәңгел тауыш «нечкә югары тавыш»); чәңгелдә-ү (кырг. чиңкилте-, к.-калп. шиңкилде- id.); диал. (ТТДС I: 505) чәңгелдек «кечкенә кыңгырау», ш. ук кычкыручан хатын-кыз тур. кимсетү сүзе.



Предыдущая статья            Следующая статья