ЧӘЛ-Ү (ЛТ I: 166), чәлдер-ү «красть, стырнуть, стянуть» ~ кырг. чел- >> тув. шел- «мөгез белән эләктереп ыргыту», төр. çel- «ору, бәрү; чалма чалу; урлау» < гом. төрки чал- (к. Чал-у ), к. гаг. чал-, чалдыр- «чәлү, урлау». Төр. çаl-, çаldır- id.