ЧӘКӘН I«початок кукурузы; головка рогозника» > мар. цэгэн, цäган «җикән», чув. чакан id.; рус. чакан, чикан, чакон – төрле чәкәнле үләнчел үсемлекләр. Фасмер IV: 312; Аникин: 627; Федотов II: 387 (тат. чәкән сүзен искә дә алмый). К. Җикән, Зикән.

Рус вариантлары төрле (башлыча тат.) шивәләрдән алынган; чакан вариантын чувашчадан дип карау тарихи җәһәттән акланып бетми; чув. сүзе үзе татарчадан булса кирәк. Ләкин удм. сякан «зикән» болг. теленнән (мари теле аша).

Дерив.: чәкәнле, чәкәнсез; чәкәнлән-ү.