ЧӘЙ, диал. цәй, «чай» > мар. (Иванов, Тужаров: 257; Саваткова: 95) цäй, чäй < тат. диал. (Тумашева 1992: 232) цай, чай , гом. кыпч., уйг., госм. һ.б. чай, башк. сәй ~ яз. монг. (ССТМЯ II: 377) čai < кыт. ča’ id. Рус. чай (Фасмер IV: 310) төрки телләрдән (киресенчә түгел!). Рус теле аша бу сүз күп телләргә, шул хисаптан Шәрык телләренә дә таралган. Европа телләренә чәй атамасы кыт. теленнән килә, ләкин яңгырашы бүтәнчәрәк, к. Аникин: 636 (бай әдәбият күрсәтелә); Тимергалин: 539–540.

Дерив.: чәйле; чәйлә-ү «чәй эчеп утыру»; чәйлек «швейцарга һ.б.ш. бирелә торган вак акча – бәхшиш»; чәйханә.