ЧӘБЕ II, диал. (ТТДС I: 468) чәпе, (Г. Ахмаров) шабе «ветви, сучья, отрубленные от ствола дерева; хворост», диал. (Ш. Маннур) «живая изгородь, плетень», себ. (Тумашева 1992: 225–226) цәбе «засека» ~ чув. çапă, башк. (БТДҺ: 292) сәбе id. ~ мар. саве, (Саваткова: 143) сäвы «чәбе», савы вичы (пичы) «чәбе читән», удм. чабы, чебы «читән, тере (үсеп утырган куралык-куаклыктан гыйбарәт) читән» ~ венг. дуерü [җэпү] id. Бу сүзне (чув. çапă id.) чув. телчеләре çап- «чабу» сүзеннән диләр (Егоров 1964: 203) һәм тат. (чыбык-чабык сүзендәге) чабык белән чагыштыралар. Ләкин монда шикләнерлек моментлар бар. К. Чәпе.