ЧӘБӘК I, чәпәк, чабақ, чапақ «шлепок, удар ладонью» ~ башк. сәбәк, сәпәк id. – бу вариантларның һәркайсы мәгънә үзенчәлекләренә ия һәм барысы да чап//чәп тәкълиди сүзеннән ясалган; к. Чәпә-ү.

Дерив.: чәбәкәй < чабакай (< чабакай-кай?) «алкышлап кул чабу», чәбәклә-ү, чәпәклә-ү, чабакла-у, чапакла-у «уч яисә бәләк белән бәрү».